hoe krijg je de verbinding terug in je relatie?

Vaak denk je bij een relatiecrisis aan knallende ruzies. Toch zie ik in mijn praktijk veel meer stellen die schijnbaar in harmonie leven, maar ondertussen stil van elkaar verwijderd zijn. Elkaar kwijt geraakt op hun reis. Ze vragen zich vaak of hoe het kan dat ze in het begin zo verknocht waren aan elkaar en uren konden praten, maar elkaar nu liever uit de weg gaan. De echte verbinding is weg, een stille verwijdering. Hoe raak je elkaar zo kwijt in een relatie en hoe vind je elkaar weer terug?

binnenwereld delen

Het is heel belangrijk om in een liefdesrelatie elkaars binnenwereld te delen. Omdat je dan meer intimiteit ervaart en emotioneel verbonden bent. Je weet dan wat de ander denkt, voelt, verwacht, wel en niet wil en verlangt. Dat maakt het voor elkaar veilig en vertrouwd. Je kunt jezelf zijn bij elkaar en je kwetsbaar opstellen. Daarmee leg je een vertrouwensbasis om samen alles in het leven te doorstaan.
Maar toch is elkaars binnenwereld delen soms extra moeilijk in een relatie waarbij beide partners moeite hebben met hechten, onveilig gehecht zijn en oude pijn hebben. Want als je je binnenwereld laat zien, stel je je kwetsbaar op naar de ander. Dat kan averechts werken bij de ander. Het komt dan helemaal verkeerd aan. Dat zie ik in mijn praktijk vaak gebeuren. 

Averechts

Neem bijvoorbeeld een stel waarbij de vrouw zich onzeker voelt en als overtuiging heeft: 'ik ben niet belangrijk, ik doe er niet toe'. Zij zoekt constant bevestiging van haar man en kan zichzelf deze bevestiging niet geven. Dus ze stelt zich open en kwetsbaar op om bevestiging te krijgen van haar man. En dat pakt dan eigenlijk verkeerd uit. Wat je dan namelijk ziet gebeuren is dat zij met die kwetsbaarheid juist een groot beroep doet op haar man. En als haar man niet veilig gehecht is en moeilijk met emoties om kan gaan, weet hij zich geen raad met haar onzekerheid. Hij wil deze onmiddelijk weg hebben, want hij wordt er onrustig van.

Paniek

Er is meteen paniek bij hem. ‘Als mijn vrouw onzeker is, komt alles op mij neer’ of ‘als mijn vrouw zich niet staande weten houden, op wie kan ik dan steunen?’. Onbewust betrekt hij haar gevoelens onmiddellijk op zichzelf. Dit komt regelrecht terug uit de hechting met zijn ouders. Zijn ouders konden niet met emoties omgaan en hem hier geen voorbeeld in geven. En als zij er emotioneel aan onderdoor gingen, stortte zijn hele wereld in. Dan was er niemand meer die voor hem kon zorgen. Dat was als kind zijn overtuiging en die wordt weer aangeraakt in de hechting met zijn vrouw.

te pijnlijk

Die angst om bestaanszekerheid wordt meteen weer aangeraakt als zijn vrouw laat merken: 'ik ben onzeker, ik heb je nodig'. Het is dus te pijnlijk voor hem om de kwetsbaarheid van zijn vrouw te zien, vooral ook omdat hij denkt dat hij het moet oplossen. In plaats van de bevestiging te geven die zijn vrouw wil, duwt hij haar weg, vlucht ervoor of sluit zich af. Hij wijst haar dus juist (onbedoeld) af.

En de vrouw wordt vervolgens bevestigd in haar onzekerheid en het ontbreken van bevestiging. Ze reageert boos of gekwetst op haar man. En ze zal de volgende keer nog minder haar binnenwereld delen, want dat is te kwetsbaar en onveilig. Hij voelt zich tekort schieten in zijn goede bedoelingen naar haar. Als zijn vrouw boos op hem wordt, trekt hij zich terug. Hij zal zich de volgende keer wel niet meer met haar bemoeien. Zo komen ze beiden op hun eenzame eiland te zitten.

vicieuze cirkel doorbreken

Ze zitten in een vicieuze cirkel en raken steeds meer verwijderd door deze onveilige communicatie. Dat heeft dan weer tot gevolg dat je makkelijk aannames en onuitgesproken oordelen over elkaar hebt. Je trekt conclusies over het gedrag van de ander, zonder dat je die checkt of bespreekt. Op die manier ontstaat nog meer negativiteit, verwijdering en onveiligheid. Voor verbinding en veilige communicatie is het juist wel nodig om elkaars binnenwereld te delen. Hoe kan het dan weer veilig worden? Hoe doorbreek je deze negatieve cirkel?

ondertitelen

Wat dan heel belangrijk is, is juist wel te blijven vertellen wat er in je omgaat, maar dit te ondertitelen en instructies mee te geven over wat je nodig hebt van je partner. We denken vaak vanzelfsprekend te snappen dat de ander gewoon naar je kan luisteren en vragen stelt. Maar dit moet je er echt bij vertellen, want dat gaat niet vanzelf.

Door te ondertitelen geef je de ander zekerheid en duidelijkheid over je verwachtingen en hou je zelf de regie. Zo hou je jouw probleem bij jezelf en geef je de ander hooguit een taakje. Je geeft het signaal dat je het probleem in de hand hebt. Dan zeg je bijvoorbeeld. Lieverd, ik heb het even nodig om mijn hart bij je te luchten, ik voelde me vandaag ellendig en eenzaam. Je hoeft alleen maar naar me te luisteren, je hoeft niets voor mij op te lossen of te doen. Vind je het goed als ik je er meer over vertel?

afstemmen en nieuwsgierig zijn

Dit is een volwassen manier om over je binnenwereld te praten en je zorgt zelf dat dit in alle veiligheid gebeurt. Voordat je je kwetsbaar opstelt, stem je af. Zo wordt het iets gelijkwaardigs, een samenwerking. Samen kijk je de pijn aan. De ander zal dan ook gemakkelijker zijn grenzen aangeven en zeggen: ik vind het moeilijk om te horen dat je zo verdrietig bent, het valt me zwaar om er naar te luisteren, maar ik doe mijn best.

Het vraagt ook een soort nieuwsgierigheid naar de ander. Dat vergeten we gaandeweg onze relatie of leren het af. Ik hoor ook vaak genoeg geliefden over elkaar zeggen: ‘maar we kennen elkaar toch?’ Daarnaast kan ook niet iedereen goed actief luisteren, zonder oordelen en met open vragen. Dat kan iedereen leren en vraagt lef.

Groei

Het gaat om het begrijpen van elkaars binnenwereld, maar niet om het oplossen ervan. Daar zit vaak de verwarring. De ander mag nooit jouw oude pijn fixen, maar kan je wel veel steun geven door die te begrijpen en het samen te dragen. Gedeelde smart is halve smart.

Je neemt beiden je verantwoordelijkheid in het delen van emoties. Veel stellen hebben dit nooit geleerd, maar het is nooit te laat om hier volwassen in te worden. En als het lukt, geeft het je relatie veel meer diepgang. Je komt dan ineens tot prachtige gesprekken, omdat je je meer openstelt voor elkaar. Bovendien kun je ook pas echt allebei als individu groeien en ontwikkelen als je niet meer op de ander steunt.

Herken je jezelf hierin en wil je dit ook samen leren? Wees welkom in mijn praktijk. Bel gerust voor een vrijblijvend orienterend gesprek!